Emocje rodziców drogą do wyzdrowienia dziecka

To była niezwykła, trudna i jednocześnie piękna droga - aby pomóc synowi, potrafiliśmy przejechać wzdłuż całą Polskę, aby trafić do poleconego specjalisty. Dostarczało to zawsze dobrych doświadczeń, które pomagały mi lepiej zrozumieć funkcjonowanie mojego dziecka i organizmu w ogóle. Jednak objaw nie ustępował.
Po pewnym czasie skonsultowałam syna u dwóch kolejnych specjalistów klasycznej medycyny, którzy powiedzieli to samo - nie ma możliwości wyleczenia bez interwencji chirurgicznej, a objaw sam na pewno nie ustąpi. Przestrzegano mnie, że to nie jest dobre dla dziecka, że tak długo zwlekam z operacją.
Wyznaczyłam więc termin zabiegu, który miał odbyć się planowo za dwa miesiące.
Jednak zanim ten dzień nadszedł, zobaczyłam w internecie zapowiedź pewnej konferencji. Nosiła tytuł : "Świadomość zdrowia". Poczułam, że chcę tam jechać (...)
Po jednym z wykładów przyszła do mnie myśl, że jeśli objawy jest wynikiem wewnętrznego konfliktu emocjonalnego, to operacja syna usunie objaw, ale nie usunie tego z czym jest on powiązany emocjonalnie. To może między innymi oznaczać, że powróci pod inną postacią. (...)
Byłam świadoma, że może być tak, że syn przejął nasze, czyli jego rodziców, przeżycia. Kierowana tą świadomością przeszłam tygodniowy proces odkrywania tego, co może kryć się pod objawem syna (szerzej opisuję to w swojej książce).
Po miesiącu od konferencji objaw ustąpił i odwołałam operację.
Jednak zanim to nastąpiło, nadeszły dla mnie trzy tygodnie głębokiego uwalniania. Uwalniania każdego dnia każdej trudnej emocji i każdej trudnej historii z przeszłości, która potencjalnie mogła mieć wpływ na to, że objaw syna "nie chce puścić". Można powiedzieć, że musiałam to wszystko puścić (czyli uwolnić obciążające mnie i dziecko, emocje), aby objaw mógł też puścić.
Teraz jestem wdzięczna za ten czas, bo dzięki temu nie tylko wyzdrowiał mój syn, także ja mogłam dotrzeć do tych przestrzeni w sobie, które były do uzdrowienia."